شیوع گنوره در مردان مشکوک به عفونت ادراری-تناسلی در ساری و مطالعه حساسیت دارویی گنوکوک

زمینه: گنوره انتشار جهانی دارد و از طریق تماس جنسی و اغلب توسط مردان و زنان فاقد علامت انتقال می یابد. هدف: این مطالعه به منظور تعیین شیوع گنوره در مردان شهرستان ساری و ارائه الگوی حساسیت دارویی باکتری در مقابل داروهای مصرفی موجود انجام شد. مواد و روش ها: در این تحقیق 120 مرد مراجعه کننده به متخصصین مجاری ادراری-تناسلی شهرستان ساری در سال های 1376 و 1377 با میانگین سنی 26/8 ±32 سال، جهت تشخیص عفونت ادراری-تناسلی به یک مجتمع تخصصی تشخیص آزمایشگاهی در ساری ارجاع شدند. بررسی از طریق آزمایش مستقیم و کشت جریان ابتدایی ادرار، مایع منی و ترشحات پیشابراه با استفاده از روش های استاندارد تشخیصی میکروبیولوژیک انجام شد. مطالعه توصیفی-تحلیلی و نمونه گیری به شیوه مراجعه مستمر بود. برای آنالیز یافته ها از آزمون آماری کای دو و جهت ارائه الگوی حساسیت دارویی سویه های جدا شده از بیماران از روش disk diffusion استفاده شد. یافته ها: %85 مردان مجرد و %30 مردان متاهل به گنوره مبتلا بودند. بیشترین میزان گنوره در مردان مجرد و در گروه سنی 19 تا 29 سال مشاهده شد. سطح تحصیلی %70 بیماران دیپلم و زیر دیپلم بود. ارتباط آماری معنی داری بین میزان شیوع گنوره با وضعیت تاهل و سطح تحصیلات افراد مورد مطالعه مشاهده شد (05/0p<). در مطالعه حساسیت دارویی %99 سویه ها نسبت به سفتریاکسون حساس بودند. نتیجه گیری: استفاده از سفتریاکسون در درمان گنوره مفید است